جهان کوچک من

سلام.قهرمانن همیشه،اون آدم های بودن،که جوء جامعه زمان حیاتشون حسابشون نمی کرد و کمتر ارزش براشون قائل بوده. چون جوء اکثر مردم اینطوری که،گیچ و مسخ مال دنیا و... هستن!

اون آدم های که در حقیقت دنیا رو ساختن (به علم،اراده خدا)و تا به امروز رسوندن،همون آدم ها با خدا و درستکار بودن .. که به دنبال گرفتن مدال و مقام نبودن و شاید هیچ کس حتا نامشون رو نشنیده باشه..

در زمان حیاتشون، 24 ساعت لحظات روزشون،هر لحظه در حال انجام یک کار خوب متفاوت بودن،با کارهشون هر لحظه بیشتر از قبل به خدا نزدیک تر میشدن.. 

در حقیقت این هدف و مقصد نهایی در کنار اراده امروز که قهرمانان فردا عالم بشریت نه فقط زمین! رو میسازه .. وگرنه اکثر غریب به اتفاق انسان بی هدف و دور از خدا .. دنیا رو در نهایت از دست دادن! و اخرت جزء اه ناله و اتیش جهنم چیزی بیشتر نسیبشون نشد و نمیشه!

چه باحال بود الا 

اره اره موافقم